Lang niets verteld

Het spijt mij dat ik inmiddels al weer zo lang niets van mij heb laten horen. Dat kan natuurlijk eigelijk niet.
Maar ik heb het de afgelopen tijd zo druk gehad dat ik zodra ik klaar was met mijn werkzaamheden het ziekenhuis werkelijk uit vluchten. Als je hier in de artsen kamer blijft zitten komt er namelijk altijd vanzelf weer nieuw werk naar je toe.Behalve nu even. Ik ben al even klaar met mijn patiënten maar moet nog overleggen met een van de bazen maar die is even naar huis en komt pas over een uur terug. Saaaaaaaaaaaaaa. Belachelijk toch. Zitten we hier met zijn allen een beetje te wachten. Oooo.
Dat blijft me toch wel een beetje verbazen de mentaliteit hier in het ziekenhuis en overal in Suriname. Hart werken is toch iets ander hier dan in Nederland. En dat frustreert nog al eens een beetje als jezelf door wilt werken. Maar goed genoeg gemopperd. Want de algemene sfeer is toch nog dat het hier leuk is. Ook in het ziekenhuis. Het lukt steeds meer om mijn eigen plan te trekken bij patiënten. En nog mooier de meeste worden er nog beter van ook. Mooi hè.De meeste ziekte beelden zijn hier niet veel anders dan in Nederland en je kunt een uitgebreid aanvullend onderzoek aanvragen. En als extraatje heb je soms een patiënt met een tropische ziekte. Prima zo dus. Omgang met collega’s en verpleegkundige is hier wel anders. Waar het in Nederland een doodzonde is zuster tegen de verpleging te zeggen moet je ze hier allemaal met zuster aanspreken.Bovendien zeg men hier alles op een gebiedende wijs. Met ‘dokter, geef die pen! Bedoelt men hier dus, dokter wilt u mij misschien alstublieft uw pen even uitlenen? Eigelijk veel efficiënter dus, maar wel even wennen.

Zodat even over het werk want in de weekeinden is ook weer meer dan genoeg gebeurd. Twee weekeind betekent toch weer twee tripjes.

Vorig weekeind zijn we met 5 personen ( Maartje, Arnoud, Kristin( beide co gyn uit leiden), Joop ( co- chirurgie van de VU geloof ik) en ik zelf natuurlijk naar Biki Pan geweest. Biki pan is officeel een vogelaars gebeid aan de breed uitgevallen kust strook van suriname vlak bij de grens met Frans Guyana geloof ik. In ieder geval een paar uur reiden naar het westen. Dus maar weer een auto gehuurd. En naar Nikiri gereden (via Groningen en Wageningen). Daar stapte we over op een klein bootje. Het trotse bezit van Benny. Benny is een inwoner van Nikiri die dit tripje als een soort toer aanbood. Maar goed met Benny op die beet dus en dan maar varen. Eerst een stukje de rivier af en vervolgens links af de jungle in. Tot er op een gegeven moment een groot meer uitkwamen met midden in een aantal huisjes oppalen. Het mooiste huisje was voor ons. Hadden wij even geluk. Het hele weekeind dus heerlijk in dat huisje midden op het meer gezeten. En natuurlijk vis netten uitgezet ( het meer was nergens dieper dan tot je heupen al zakte je dan wel tot je knieën in de modder). De visgevangen in de netten werd Benny op een kampvuurtje in de hut voor ons bereid. Om de een of andere reden kan iedereen hier alles perfect klaar maken want eigelijk houd ik helemaal niet zo van vis. Alleen het ontbijt met gebakken ei met hele verse pepers was wat te veel van het goede voor mij. Alles bij elkaar was het een heerlijk relaxt weekeind met heel veel ontspannen maar vooral ook heel veel lachen.
Nog een leuk feitje over dat meer. Het wisselt steeds van zoet naar zout. Op het moment dat wij er zaten was het toevallig brak.
Gespotte dieren: heel veel Talapia’s, Aarden, Snoeken, Krabbetjes, Witte reigers, Valken en Aas gieren, en het gevaarlijkste dier was dit keer een kaaiman of eigelijk twee.

Het verhaal wordt nu wel erg lang dus even kort nog wat feitjes op een rij. Ik ben dit weekeind verhuisd naar twee huizen verder. Maartje is vertrokken op medische zending, Ruud, Freek en Arnoud zijn weer terug naar Nederland. En omdat Kristin daardoor nu alleen woont, komt ze gezellig bij ons wonen.
Het tripje van deze week was weer naar Brownsberg maar daar vertel ik dan de volgende keer weer over.

Bedank allemaal voor de reacties en mailtjes uit Nederland erg fijn om van Nederland te horen want ik mis jullie wel. Tot de volgende keer.
Groetjes Renske
ps foto's volgen nog. Ik heb mijn foto tegoed opgewaardeerd maar mijn foto's niet bij me.