Lees het !?

Zo ik heb jullie allemaal al veelste lang niets meer verteld. Zo weten sommigen van jullie nog niet eens dat ik al weer tante ben geworden. Leuk he en dit keer is het een meisje. Anne, als ik de foto’s mag geloven een schatje. Helaas kan ik haar zelf nog even niet in het echt zien.
Daarvoor in de plaats zie ik hier wel een heleboel andere net geboren baby’s. Ook leuk maar toch anders. Ik heb deze week mijn avond dienste in het ziekenhuis. Op zich wel fijn. Zo heb ik wat meer mijn eigenplek en kan ik alles wat er te doen is doen. Hoef ik dus niet te vechten met de 4 aanwezige leidse co’s. Ik kom nu dan ook net terug van de verlos kamers waar ik zojuist in een uur tijd twee gezonde baby’s op de wereld heb geholpen. Leuk he. Dat is het grappige van de verloskamers. De ene avond zit je je de hele avond te vervelen (gister) en de volgede kom je handen te kort. Vanavond is een goede avond.
Verder moet ik nog altijd wennen aan de manier van omgang. Zo zijn surinamers vrij direct en hebben nu al ongeveer 4 verpleegkundige mij verteld dat ik wel een beetje op een man lijk. Nou ja zeg. Kan ik er wat aan doen dat ik zo’n vorm loze broek en jas aan moet en mat mijn hollandse lengte langer ben dan de gemiddelde surinaamse man. Verder pakt iedereen te pas en te onpas je hand vast om hand in hand je mee naar een andere afdeling te nemen. (ook de specialisten doen dit). Maar het mooiste vond ik nog de begroeting die ik van een van de vrouwelijke gyneacologen kreeg. De dag daar voor had ik geassisteerd bij een abdominale sterilisatie en ik had daarna het ok verslag geschreven en ze wilde daar nog wat over zeggen. Dus begon ze toen ik aan kwam lopen: ‘He poppetje heb ik met jouw samen gister die ster gedaan?’ Haha daar moest ik eerst even van bij komen.
Maar surinamers zijn zo ie zo goed in het doen van memorabele uitspraken, om er een paar te noemen. In plaats van ga daar maar zitten: “ Zet je bil!”
Of onze reisleider tijds een trip naar de jungel, toen we hem, op een verlaten bauxiet weg halve wegen de surinaamse jungel, vroegen of hij even kon stoppen voor een plas pauze: “uhm we zijn hier een beetje midden in de jungel dus er is niet echt een toilet”
Of voorbijganders tijdens een wandeling naar een waterval waar we aan vroegen of het druk was bij de waterval: “ nee niet echt..... maar toch een beetje”. En dat dus allemaal bloed serieus. Geweldig.
Ik bedenk mij dat ik jullie ook over 3 weekeind avondturern nog niets verteld heb. Dat zal ik doen in een volgend bericht want anders word deze zo lang.